Het uitgangspunt van dit Tegenspraak-cahier is een paradox in de maatschappelijke ontwikkeling. In de rechtsontwikkeling van de afgelopen decennia werden diverse traditionele ongelijkheden weggewerkt en discriminatieverboden ingevoerd, die in de loop van de jaren alsmaar gedifferentieerder en strenger geworden zijn. De economische en sociaalwetenschappelijke literatuur leren ons nochtans dat de meeste sociale ongelijkheden en in het bijzonder de inkomens- en vermogensongelijkheid in dezelfde periode niet af-, maar toegenomen zijn. In dit cahier worden daartoe twee vragen opgeworpen:

1. (Hoe) draagt het recht bij tot de reproductie en versterking van sociale ongelijkheden?
2. (Hoe) kan het recht ingezet worden om sociale ongelijkheden te bestrijden?

Deze vragen worden in het cahier zowel theoretisch geëxploreerd als uitgewerkt voor specifieke rechtstakken (burgerlijk vermogensrecht, arbeidsrecht, gezondheidsrecht, de juridische regeling van de man-vrouwverhoudingen). In deze bundel wordt enerzijds op de veelheid van (elkaar versterkende) sociale ongelijkheden gewezen, anderzijds ligt de klemtoon op ongelijkheden die met verschillen en tegenstellingen tussen sociale klassen te maken hebben — een thema dat de laatste jaren in het rechtspolitieke vertoog onderbelicht is geweest.

Deze publicatie is het allerlaatste project van Tegenspraak, een sedert 1982 actieve groep van maatschappijkritische juristen. Een kritiek van het recht is vandaag nochtans niet minder dringend dan veertig jaar geleden. Wij hopen dat anderen de fakkel overnemen.

Het uitgangspunt van dit Tegenspraak-cahier is een paradox in de maatschappelijke ontwikkeling. In de rechtsontwikkeling van de afgelopen decennia werden diverse traditionele ongelijkheden weggewerkt en discriminatieverboden ingevoerd, die in de loop van de jaren alsmaar gedifferentieerder en strenger geworden zijn. De economische en sociaalwetenschappelijke literatuur leren ons nochtans dat de meeste sociale ongelijkheden en in het bijzonder de inkomens- en vermogensongelijkheid in dezelfde periode niet af-, maar toegenomen zijn. In dit cahier worden daartoe twee vragen opgeworpen:

1. (Hoe) draagt het recht bij tot de reproductie en versterking van sociale ongelijkheden?
2. (Hoe) kan het recht ingezet worden om sociale ongelijkheden te bestrijden?

Deze vragen worden in het cahier zowel theoretisch geëxploreerd als uitgewerkt voor specifieke rechtstakken (burgerlijk vermogensrecht, arbeidsrecht, gezondheidsrecht, de juridische regeling van de man-vrouwverhoudingen). In deze bundel wordt enerzijds op de veelheid van (elkaar versterkende) sociale ongelijkheden gewezen, anderzijds ligt de klemtoon op ongelijkheden die met verschillen en tegenstellingen tussen sociale klassen te maken hebben — een thema dat de laatste jaren in het rechtspolitieke vertoog onderbelicht is geweest.

Deze publicatie is het allerlaatste project van Tegenspraak, een sedert 1982 actieve groep van maatschappijkritische juristen. Een kritiek van het recht is vandaag nochtans niet minder dringend dan veertig jaar geleden. Wij hopen dat anderen de fakkel overnemen.

In 1997 werd de Vlaamse Wooncode afgekondigd die inmiddels met ingang van 1 januari 2021 werd omgevormd tot de Vlaamse Codex Wonen van 2021. In 2022 ‘vieren’ we dus de 25ste verjaardag van de Vlaamse Wooncode en de eerste verjaardag van de Vlaamse Codex Wonen van 2021.
Sinds 1997 kijken we om de vijf jaar terug op de ontwikkelingen in het Vlaamse woonbeleid en het woonrecht. Ook nu is dit aangewezen, want de afgelopen vijf jaar heeft de decreetgever – zoals inmiddels gebruikelijk – niet stilgezeten.
In dit boek bekijken de auteurs of het basisdecreet inzake wonen nog goed in elkaar zit, dan wel of er (dringend) bijsturingen nodig zijn om het grondrecht op wonen voor iedereen te garanderen.
De gebruikelijke thema's komen aan bod: de woningkwaliteitsbewaking, het sociale huurstelsel, de sociale eigendomsverwerving, de premies en tegemoetkomingen, het lokale woonbeleid.
Maar daarnaast werpen we ook een blik op een aantal nieuwe ontwikkelingen: de vorming van de woonmaatschappijen, het gemeenschappelijk wonen, de link tussen de Vlaamse Codex Wonen van 2021 en het Vlaams Woninghuurdecreet en de aanpak van discriminatie op de huurmarkt.

In 1997 werd de Vlaamse Wooncode afgekondigd die inmiddels met ingang van 1 januari 2021 werd omgevormd tot de Vlaamse Codex Wonen van 2021. In 2022 ‘vieren’ we dus de 25ste verjaardag van de Vlaamse Wooncode en de eerste verjaardag van de Vlaamse Codex Wonen van 2021.
Sinds 1997 kijken we om de vijf jaar terug op de ontwikkelingen in het Vlaamse woonbeleid en het woonrecht. Ook nu is dit aangewezen, want de afgelopen vijf jaar heeft de decreetgever – zoals inmiddels gebruikelijk – niet stilgezeten.
In dit boek bekijken de auteurs of het basisdecreet inzake wonen nog goed in elkaar zit, dan wel of er (dringend) bijsturingen nodig zijn om het grondrecht op wonen voor iedereen te garanderen.
De gebruikelijke thema's komen aan bod: de woningkwaliteitsbewaking, het sociale huurstelsel, de sociale eigendomsverwerving, de premies en tegemoetkomingen, het lokale woonbeleid.
Maar daarnaast werpen we ook een blik op een aantal nieuwe ontwikkelingen: de vorming van de woonmaatschappijen, het gemeenschappelijk wonen, de link tussen de Vlaamse Codex Wonen van 2021 en het Vlaams Woninghuurdecreet en de aanpak van discriminatie op de huurmarkt.

De drie gewesten zijn thans bevoegd voor de woninghuur. Ze hebben nu alle drie een eigen wetgeving. Binnen de reeks van Dossiers Tijdschrift van Vrede- en Politierechters werd een diepgaande studie gepubliceerd van de drie wetgevingen.

Maarten Dambre, Tom Vandromme, Bernard Hubeau en Diederik Vermeir schreven het deel over het Vlaams Woninghuurdecreet. Benoît Kohl, in samenwerking met Caroline Baré, verduidelijkte het Waalse decreet. Vincent Defraiteur zette de Brusselse ordonnantie uiteen.

Dit dossier is inbegrepen in het abonnement op het Tijdschrift voor de Vrede- en Politierechters, jaargang 2018.

Op 1 oktober 2018 ging Bernard Hubeau op emeritaat. De Universiteit Antwerpen huldigde hem op 21 november 2018 met een academische viering en dit Liber Amicorum.

Dit boek is gestructureerd op basis van de specifieke speerpunten van het wetenschappelijk onderzoek en professionele leven van Bernard. Alle auteurs werden uitgenodigd om hun publicatie te situeren binnen één van de volgende speerpunten:

• de zwakke rechtsgebruiker
• rechtssociologie en de toegang tot het recht
• ruimtelijke ordening en het recht op wonen
• klachtenbehandeling en ombudswerk

Een kompas doorheen de aanverwante domeinen van de ruimtelijke ordening

Bij het verlenen van vergunningen en bij het maken van ruimtelijke plannen kunnen enkel kwalitatieve, gemotiveerde beslissingen genomen worden als er voldoende inzicht is in heel veel andere beleidsdomeinen. Zo is elementaire kennis over wonen, mobiliteit, economie, landbouw, ecologie, water, onroerend erfgoed, natuur, veiligheid, participatie, toerisme, bodem en natuur cruciaal.

Deze basisinzichten krijgt u in het boek “Met inzicht ruimtelijk plannen en vergunnen”. Zo zorgt dit boek voor een toetsingskader om tot kwalitatieve beslissingen te komen en een verantwoording en inzicht in het waarom van bepaalde ruimtelijke keuzes, gebaseerd op de kennis uit de verschillende disciplines.

Elk domein wordt systematisch in het boek behandeld met hun linken met de VCRO, de institutionele context, de ontwikkelingen en uitdagingen in die sectoren en uitgebreid geïllustreerd met voorbeelden, foto’s, schema’s en kaarten. In dit wetenschappelijk gereviewd boek werd elk hoofdstuk geschreven door een aparte auteur, specialist in zijn vakgebied.

Het boek helpt u als beleidsmaker, ambtenaar, onderzoeker of ontwerper om tot beter gemotiveerde beslissingen en ontwerpen te komen en om de relevante motieven voor ruimtelijke beslissingen beter te expliciteren.

In 1997 werd de Vlaamse Wooncode afgekondigd. In 2017 vieren we de 20ste verjaardag, een porseleinen jubileum. We kijken in dit boek terug naar twintig jaar ontwikkelingen op de Vlaamse woningmarkt.

Is de Vlaamse woningkwaliteitsbewaking ondertussen volwassen? Wat zijn de trends in woonbeleid en woonrecht? En hoe is het gesteld met sociale huisvesting? Ontdek het in deze publicatie.

Op 5 mei 1996 werd het herziene Europees Sociaal Handvest ondertekend in Turijn. Dit initiatief dat in dit tijdscharnier werd ontplooid, dient te worden gekaderd in een beweging om een deel van het Europeesrechtelijke patrimonium van mensenrechten nieuw leven in te blazen dat grotendeels onderbelicht bleef in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Twintig jaar later is deze beweging nog niet afgerond. Het lijkt wezenlijk dat alle leden van de juridische gemeenschap – academici, advocaten, magistraten, ambtenaren, of vertegenwoordigers van ngo’s of representatieve werknemers- en werkgeversorganisaties – kennis kunnen nemen van een status quaestionis van de reeds afgelegde weg, maar ook van perspectieven voor de toekomst. Daarmee is de doelstelling van dit verzamelwerk gegeven, dat naast een aantal vragen met betrekking tot het Handvest als zodanig en met betrekking tot de daarin opgenomen grondrechten, de normatieve context van dit Handvest en enkele hete hangijzers van de bescherming van grondrechten op de werkvloer in de analyse betrekt.

Dit verzamelwerk is de tweetalige vrucht van een collectief onderzoeksproject dat in de schoot van de Belgische afdeling van het Academisch netwerk rond het Europees Sociaal Handvest en de Sociale Grondrechten (Réseau acade´mique sur la Charte sociale europe´enne et les Droits Sociaux) werd verwezenlijkt.

In het boek 'Bevoegdheden van de gewesten' krijgt u per gewestelijke bevoegdheid een omvattende commentaar die vanzelfsprekend rekening houdt met de parlementaire bespreking, de relevante rechtspraak van het Grondwettelijk Hof en de leidende adviezen van de afdeling Wetgeving van de Raad van State.

Elk domein werd belicht door een andere auteur, met deskundigheid  in de door hen beschreven materie vanuit hun academische of praktijkervaring.

Is het wenselijk en mogelijk om in België van het recht op wonen een resultaatsverbintenis te maken? Twee landen, Schotland en Frankrijk, hebben het al gedaan: de overheden zijn er verplicht om huisvesting te voorzien voor thuislozen of bepaalde mensen die slecht gehuisvest zijn. In België bestaat zo'n verplichting niet. Artikel 23 van de Grondwet bevat wel een recht op behoorlijke huisvesting, maar het legt geen resultaatsverbintenis op.

In deze uitgave worden de Schotse en Franse wetgeving bestudeerd en worden een aantal denksporen bekeken om het recht op wonen in België effectiever te maken.

Deze publicatie is een initiatief is van het Steunpunt tot bestrijding van armoede, bestaansonzekerheid en sociale uitsluiting, de Universiteit Antwerpen en de Universiteit Saint Louis.