De archeologienota en de bescherming van het archeologisch erfgoed
In 1993 werd het Archeologiedecreet goedgekeurd. Sindsdien veroverde de bescherming van het archeologisch erfgoed haar plaats in het recht. Het Archeologiedecreet werd samen met het Monumentendecreet en het Landschapszorgdecreet vervangen door één decreet: het Onroerenderfgoeddecreet. Dit decreet trad sinds 1 januari 2015 in fasen in werking.
Een eerste luik betreft de bescherming van het archeologisch erfgoed zelf. Hierbij kan een onderscheid gemaakt worden tussen de inventaris van de archeologische zones met beperkte rechtsgevolgen en de effectieve bescherming als archeologische sites met meer ingrijpende beperkingen.
De noodzaak van archeologisch onderzoek stelt zich nu ook bij verkavelingen en grotere vastgoedprojecten. Het Onroerenderfgoeddecreet voorziet dan ook in een verplichting om voorafgaandelijk aan het verkrijgen van een omgevingsvergunning een archeologienota op te stellen. Dit boek gaat dieper in op deze procedure en de mogelijke uitzonderingen.
Tot slot wordt ook nagegaan wat de verplichtingen zijn bij een toevallige vondst van archeologische voorwerpen. Niet onbelangrijk hierbij is ook wat er moet gebeuren met de vondsten en wie de eigenaar is. Ook op deze vragen probeert dit boek een antwoord te bieden.
In 1993 werd het Archeologiedecreet goedgekeurd. Sindsdien veroverde de bescherming van het archeologisch erfgoed haar plaats in het recht. Het Archeologiedecreet werd samen met het Monumentendecreet en het Landschapszorgdecreet vervangen door één decreet: het Onroerenderfgoeddecreet. Dit decreet trad sinds 1 januari 2015 in fasen in werking.
Een eerste luik betreft de bescherming van het archeologisch erfgoed zelf. Hierbij kan een onderscheid gemaakt worden tussen de inventaris van de archeologische zones met beperkte rechtsgevolgen en de effectieve bescherming als archeologische sites met meer ingrijpende beperkingen.
De noodzaak van archeologisch onderzoek stelt zich nu ook bij verkavelingen en grotere vastgoedprojecten. Het Onroerenderfgoeddecreet voorziet dan ook in een verplichting om voorafgaandelijk aan het verkrijgen van een omgevingsvergunning een archeologienota op te stellen. Dit boek gaat dieper in op deze procedure en de mogelijke uitzonderingen.
Tot slot wordt ook nagegaan wat de verplichtingen zijn bij een toevallige vondst van archeologische voorwerpen. Niet onbelangrijk hierbij is ook wat er moet gebeuren met de vondsten en wie de eigenaar is. Ook op deze vragen probeert dit boek een antwoord te bieden.
Inhoudstafel
HOOFDSTUK 1. REGELGEVING
HOOFDSTUK 2. BEGRIPPEN
HOOFDSTUK 3. ACTOREN
HOOFDSTUK 4. ERKENNING ALS ARCHEOLOOG
HOOFDSTUK 5. ERKENNING ALS METAALDETECTORIST
HOOFDSTUK 6. DE CENTRALE ARCHEOLOGISCHE INVENTARIS
HOOFDSTUK 7. BESCHERMING ARCHEOLOGISCH ERFGOED
HOOFDSTUK 8. ALGEMENE VERPLICHTINGEN TER BESCHERMING ARCHEOLOGISCH ERFGOED
HOOFDSTUK 9. INFORMATIEPLICHTEN BIJ OVERDRACHT ONROEREND GOED
HOOFDSTUK 10. UITVOERING ARCHEOLGISCHE ONDERZOEKEN
HOOFDSTUK 11. ARCHEOLOGISCH ONDERZOEK BIJ VERGUNNINGSPLICHTIGE INGREPEN IN DE BODEM
HOOFDSTUK 12. ARCHEOLOGISCHE VONDSTEN
HOOFDSTUK 13. EIGENDOMSRECHTEN OP ARCHEOLOGISCHE VONDSTEN
HOOFDSTUK 14. DE ANDERE GEWESTEN EN DE NOORDZEE
HOOFDSTUK 15. NUTTIGE WEBSITES
HOOFDSTUK 16. TREFWOORDENLIJST
> Bekijk de volledige inhoudstafel.
Praktijkreeks Ruimtelijk Bestuursrecht
MEER INFO
Heeft u vragen over deze reeks? Mail naar abonnementen@diekeure.be.
Michiel Deweirdt is actief in het omgevingsrecht, het administratief recht, het onteigeningsrecht en het vastgoedrecht. Hij heeft een bijzondere interesse in het onroerend erfgoedrecht.
Michiel Deweirdt is licentiaat in de rechten (U. Gent, 2002) en in het milieurecht (U. Gent, 2003). Hij volgde ook een aanvullende academische opleiding 'droit de l'environnement et droit public immobilier' aan de Facultés Universitaires Saint-Louis (F.U.S.L. Brussel, 2005).
