CDR in België
Buitengerechtelijke beslechting en oplossing van consumentengeschillen
Het consumentencontentieux is een domein dat de laatste decennia is geëxplodeerd, zowel in Europees als in nationaal verband. De consument wordt beschouwd als een volwaardige marktspeler en draagt door zijn keuzes en acties bij tot een vrije en gemeenschappelijke markt. Consumenten materiële rechten toekennen is één zaak, de mogelijkheid om die effectief af te dwingen is nog iets anders. Omdat de meeste consumentengeschillen betrekking hebben op kleine bedragen, is een individueel beroep op de overheidsrechter in de meeste gevallen geen optie omwille van de negatieve kosten-batenanalyse, nog los van de complexiteit, het formalisme en de lange duur van gerechtelijke procedures.
Een manier om consumentengeschillen af te wikkelen, is CDR (Consumer Dispute Resolution) of de buitengerechtelijke beslechting en oplossing van consumentengeschillen. CDR maakt gebruik van de traditionele ADR-technieken (Alternative Dispute Resolution) – verzoening, bemiddeling en arbitrage – maar binnen een context die volledig te onderscheiden, en af te scheiden, is van rechtbanken en hoven.
De modellen zijn legio: arbitrage, quasiarbitrage, gereguleerde arbitrage, verzoenings- en bemiddelingscommissies, publieke, private en gemengde ombudsdiensten (al dan niet gereguleerd), klachtendiensten binnen publieke toezichthouders of ondernemingen enz.
Buitengerechtelijke beslechting en oplossing van consumentengeschillen
Het consumentencontentieux is een domein dat de laatste decennia is geëxplodeerd, zowel in Europees als in nationaal verband. De consument wordt beschouwd als een volwaardige marktspeler en draagt door zijn keuzes en acties bij tot een vrije en gemeenschappelijke markt. Consumenten materiële rechten toekennen is één zaak, de mogelijkheid om die effectief af te dwingen is nog iets anders. Omdat de meeste consumentengeschillen betrekking hebben op kleine bedragen, is een individueel beroep op de overheidsrechter in de meeste gevallen geen optie omwille van de negatieve kosten-batenanalyse, nog los van de complexiteit, het formalisme en de lange duur van gerechtelijke procedures.
Een manier om consumentengeschillen af te wikkelen, is CDR (Consumer Dispute Resolution) of de buitengerechtelijke beslechting en oplossing van consumentengeschillen. CDR maakt gebruik van de traditionele ADR-technieken (Alternative Dispute Resolution) – verzoening, bemiddeling en arbitrage – maar binnen een context die volledig te onderscheiden, en af te scheiden, is van rechtbanken en hoven.
De modellen zijn legio: arbitrage, quasiarbitrage, gereguleerde arbitrage, verzoenings- en bemiddelingscommissies, publieke, private en gemengde ombudsdiensten (al dan niet gereguleerd), klachtendiensten binnen publieke toezichthouders of ondernemingen enz.
Inhoudstafel
1. CDR-landschap in België
(Stefaan Voet)
2. CDR-entiteiten en consumentenrecht. Capita selecta
(Evelyne Terryn en Elewij Van Loocke)
3. Arbitrage in consumentengeschillen
(Beatrix Vanlerberghe)
4. Bemiddeling en verzoening in consumentengeschillen: willens nillens?
(Stefan Rutten)
5. De ombudsman als drager van burgerparticipatie in een rechtsstaat
(Guido Herman en Catherine De Bruecker)
6. Consumentenombudsdienst
(Pieter-Jan De Koning)
7. Geschillencommissie Reizen
(Anne Moriau)
8. Ombudsdienst voor telecommunicatie
(Petra Heininger)
9. Ombudsdienst voor energie
(Eric Houtman en Gert Mampaey)
10. Ombudsdienst voor de financiële diensten
(Christine Buisseret)
11. Federale Overheidsdienst Economie
(Economische Inspectie FOD Economie)
12. Test-Aankoop
(Anne Moriau)
13. Een blik over de Belgische grens: CDR in Nederland
(Eline Verhage)
14. De toekomst van CDR in België
(Stefaan Voet)
Stefaan Voet studied law at Ghent University (2001). In 2011 he wrote his PhD thesis about complex litigation in Belgium, for which he received in 2014 the Triannual Price of Civil Procedure awarded by the vzw Algemene Modellenverzameling voor de Rechtspraktijk.
Since 2015 he is an associate professor of civil procedure at the University of Leuven and a host professor at the University of Hasselt.
Stefaan is also a Programme Affiliate at the CMS/Swiss Re Research Programme on Civil Justice Systems at the Centre for Socio-Legal Studies at the University of Oxford, member of the Class Actions Exchange Network spearheaded by the universities of Stanford, Oxford and Tilburg and affiliate at the Class Action Lab of the University of Montréal. He is also a member of different working groups of the European Law Institute.
Stefaan was a visiting scholar at the Law Center University of Houston (2009) and Stanford Law School (2014). He was a visiting lecturer/professor at the Law Center University of Houston, SMU Dedman School of Law in Dallas, College of Law University of Tennessee, Syracuse University College of Law, China-EU School of Law in Beijing, University of Pavia and the University of Pretoria. In 2016-2017 he held the TPR (Tijdschrift voor Privaatrecht) Chair at the University of Utrecht (Molengraaff Institute for Private Law).
Stefaan is also a substitute justice of the peace in Bruges and chairman of the monitoring committee of the Ombudsman for Retail.